آئین مستان

ای قرارم در احتضارم
باشد خدیجه چشم انتظارم
زنم به وقت مرگم به حال خسته
ناله به روی نیلی،دستی شکسته
ای نور دیده،خدا نگهدار
ای غم رسیده،خدا نگهدار
آه،زهرای من،زهرای من،خداحافظ
ای به بستر غریب و تنها
می میرم امشب خسته ز غم ها
بگو حسینم آید این وقت آخر
دوباره بینم او را کنار خواهر
لب حسن را میبوسم اکنون
که گردد از زهر غرقابه ی خون
آه،زهرای من،زهرای من،خداحافظ
ای قرارم در احتضارم
باشد خدیجه چشم انتظارم
زنم به وقت مرگم به حال خسته
ناله به روی نیلی دستی شکسته
ای نور دیده،خدا نگهدار
ای غم رسیده،خدا نگهدار
آه،زهرای من،زهرای من،خداحافظ
دارم آوا ز سوز سینه
من با شمایم اهل مدینه
بعد از من ای مردم این حق نمک نیست
حق گل یاس من غصب فدک نیست
دست علی را ز کین نبندید
به سوز اشکش دگر نخندید
آه،زهرای من،زهرای من،خداحافظ
ای قرارم در احتضارم
 باشد خدیجه چشم انتظارم
زنم به وقت مرگم به حال خسته
ناله به روی نیلی، دستی شکسته
ای نور دیده،خدا نگهدار
ای غم رسیده،خدا نگهدار
آه،زهرای من،زهرای من،خداحافظ

سیه پوش شد امشب مدینه

از این غم بکوبم به سینه

پیمبر رفت از دنیا

علی دیگر شد تنها

خدا میداند امشب

چه حالی دارد زهرا

واویلا وابیلا واویلا وابیلا

آقام یا رسول الله آقام یا رسول الله

برگشت به اول متن

امان از جفاهای مردم

به پشت در خانه هیزم

گل حیدر شد پر پر

میان دیوار ودر میان خانه پیچید

صدای ای وای مادر

واویلا وابیلا واویلا وابیلا

آقام یا رسول الله آقام یا رسول الله

برایم نمانده شکیبی حسن جان تو خیلی غریبی

چه زهری چه افطاری چه طشت لاله زاری

غریبی آنقدر آقا که در خانه بی یاری

حسن جان حسن جان حسن جان

حسن جان کریم آل  طاهاکریم آل طاها

شکستند از اول پرت را تو دیدی غم

مادرت را به کوچه تنها بودی

فقط تو آنجا بودی برای خانه رفتن

عصای مادر بودی

حسن جان  حسن جان کریم

 آل طاها کریم آل طاها

توی چشمامون میزنه بارون

دیگه زهرا خداحافظ میمیرم دلخون

بعد من از این مدینه

دل علی شاکی میشه

توی همین کوچه یه روز

چادر تو خاکی میشه

دارم میرم از این دنیا دلم میگیره زهرا

که فاطمیه تو راهه، واویلا

امون امون ای دل، واویلا

میزنی پرپر جلوی حیدر 

 جای خونه تو میمونه روی میخ در

برای عرض تسلیت میبینی با خنده دارن

به جای گل در خونت آتیش و هیزم میارن

میمونی وقتی که تنها

میگی کجایی ای بابا 

 بیا که محسن رو کشتن، واویلا

امون امون ای دل، واویلا

منم و غمها علی و زهرا 

قراره ما توی گودال روز عاشورا

به روی سینه حسین

انگاری چشمام میبینه

یکی با خنجری میاد

به روی سینه اش میشینه

تو قتلگاه میشه غوغا

که نیزه ها میره بالا 

میشه حسین من بی سر، واویلا

امون امون ای دل، واویلا

انی تارک فیکم الثقلین

قرآن و حیدر و زهرا و حسنین

وای وای وای، یا رحمة للعالمین

می بینم روزی که قرآن به سر نیزه برود

در عالم نیست کسی فریاد حیدر شنود

می بینم روزی که شعله ز در می کشد زبانه

پشت در می افتد میان آتش صاحب خانه  

آید ناگه ناله یا ابتا بین خانه گرفته ابر سیاه

انی تارک فیکم الثقلین

قرآن و حیدر و زهرا و حسنین

وای وای وای، یا رحمة للعالمین

می بینم روزی که علی شود خانه نشین

در مسجد خون ریزد ز فرق حیدر به زمین

می بینم روزی که حسن شود پاره جگر

زهری را نوشیده به جانش افتاده شرر 

زهرا نالان پشت سر حسنم 

 از این قصه فتاده لرزه تنم

وای وای وای، یا رحمة للعالمین

انی تارک فیکم الثقلین

قرآن و حیدر و زهرا و حسنین

می بینم روزی که در ابر تیر و سنان

از خیمه تا مقتل زنی رود لطمه زنان

 با جسمی صد پاره فتاده اکبر من

خون مثل فواره ز حلق اصغر من

سقایی لب تشنه و دست و پا زدنش

جانم را در مقتل به خاک و خون بدنش

زینب، زهرا کنار پیکر او

مثل خورشید به نیزه ها سر او

وای وای وای، یا رحمة للعالمین